Amelie Nothomb - Pewna forma życia

„Mitoman, egzotyczna, choć nie piękna Szecherezada oraz pisarka i kilka listów”

Jakże okropnym człowiekiem wydam wam się, gdy przyznam, iż z Amelie Nothomb nigdy się nie poznałam? Znaczy nigdy, aż do teraz. Całkiem niedawno Wydawnictwo Muza wydało jej książeczkę pod tytułem „Pewna forma życia”…

Pisanie listów zbliża ludzi, i choć wielu z was pewnie wyda się to staromodne to jeszcze kilkanaście lat temu, była to najpopularniejsza metoda komunikowania się ze sobą na odległość. Tym bardziej nie zdziwi was fakt, że pisarze – ludzie zarabiający słowem pisanym, w taki też sposób komunikują się często ze swoimi fanami. Jedną z takich właśnie autorek jest Amelia Nothomb. Od wielu lat wymienia ona listy z rzeszami fanów piszących do niej z całego świata. „Pewna forma życia” jest „dziennikiem” takiego właśnie, dosyć żarliwego wymieniania się listami. Książka ta wydaje się być wyjątkowa, nieszablonowa. Błyszcząca perełka ginąca w tłumie książek produkowanych masowo. Jednak ja, niekoniecznie potrafię dostrzec subtelność i piękno tej powiastki, choć niewątpliwie jest to książka specyficzna i jedyna w swoim rodzaju.

Otóż pewnego dnia Amelie dostaje list od Melvina Mapple’a, żołnierza stacjonującego od kilku lat w Iraku. Melvin jest osobą ogromnie samotną, szukającą zrozumienia i więzi z drugą osobą. Wydaje się być też człowiekiem bardzo wrażliwym, choć mnie momentami drażnił. Melvin cierpi przez wszystkie te rzeczy, do których zmusiła go wojna. Jego karą i swoistym „sabotażem” jest nadmierne obżeranie się i o tym też pragnie on opowiedzieć Amelie. Jednak, czy na pewno jest tym za kogo się podaje? Nie chce powiedzieć wam zbyt dużo, gdyż sądzę, że wśród was jest wielu miłośników twórczości tej oto pisarki, a nawet jeśli nie miłośników to osób, które posiadają troszkę bardziej ode mnie rozwinięty i dużo bardziej subtelny oraz delikatniejszy zmysł estetyczny. Tak więc, sami przekonajcie się, jak na was podziała ta książka. Ja nie potrafię zgodzić się z wieloma zawartymi tam spostrzeżeniami wychodzącymi tak od autorki, jak i od Melvina i bardzo chętnie włączyłabym się w polemikę z tą dwójką. Może ktoś z was będzie miał podobne odczucia?

Muszę jednak przyznać, że książka jest pięknie wydana. Schludna, przejrzysta z ciekawą okładką odnoszącą się do „listów”, tak więc i treści książki. Wydawnictwo Muza włożyło dużo serca w wydanie tej małej książeczki, a to bardzo dobrze świadczy o „firmie” – skoro wkładają serce w takie niewielkie pozycje to znaczy, że nie zaniedbują niczego.

Nie jestem zbytnio ukontentowana po przeczytaniu tej książki, ba! Muszę nawet stwierdzić, że do mnie  nie przemówiła tak jak to chyba miała na celu, jednak nie uważam, aby czas spędzony z nią był czasem całkowicie straconym. Przede wszystkim, jednak polecam „Pewną formę życia” pasjonatom twórczości pisarki.

Moja ocena: 3/6

Tytuł: Pewna forma życia

Autor: Amelie Nothomb

Ilość stron: 112

Wydawnictwo: Muza SA

Rok wydania: 2011

Książkę otrzymałam od portalu www.eopinier.pl