Barbara Tomaszewska - Iluzja

Z reguły książki wydawnictwa Novae Res mnie nie zawodzą. Większość powieści, które wydaje czyta się przyjemnie i tak samo odczuwa się czas przy nich spędzany. Niestety, czasem i w dobrym sadzie trafi się spróchniałe drzewo. Sięgając po książkę Iluzja, spodziewałam się mocnej i prawdziwej historii niekochanego dziecka, bo na coś takiego wskazywał opis na czwartej okładce, a także (w pewien sposób) okładka. Zawiodłam się i to dosyć mocno. Owszem, autorka stworzyła opowieść o dziecku z problemami, chociaż zastanawiam się, czy rzeczywiście wynikały one jedynie z faktu niezdrowych relacji z rodzicami.

Ewa i Zenek stworzyli dosyć niefortunną parę. Nie do końca zakochani, nie do końca szczęśliwi… los chciał, że Ewa zaszła w ciążę i ze względu na dobro dziecka, młodzi ludzie podjęli decyzję o małżeństwie. Kiedy na świat przyszła Ola, kobieta odizolowała męża od dziewczynki. Sama jednak nie dawała jej ani poczucia bezpieczeństwa ani rodzicielskiej miłości. W końcu małżeństwo zaczęło się rozpadać, a Ola zaczęła być coraz bardziej nieszczęśliwa. Dorastała z poczuciem odtrącenia od najważniejszych osób, co pozostawiło w jej psychice trwały ślad.

Tworząc opowieść autorka siliła się na oniryzm, bardzo chciała udowodnić czytelnikom, że dziewczynka, w wyniku braku miłości od rodziców, zaczęła wycofywać się w baśniowy świat swojej psychiki. Jednak według mnie ani opisy rzeczywistości ani opisy tego co nierealne nie są wiarygodne. Język powieści jest naturalny i można powiedzieć, że w pewien sposób ciekawy pomimo tego, nie udało mi się wczuć w jej treść. Jednakże nie uważam, żeby pod względem literackości książka ta była zła. Największym jej mankamentem są bowiem bohaterowie.

Bez względu na wiek postaci czy też płeć, uważam, że każdemu z nich należy się porządny klaps w tyłek lub też wytarganie za uszy. Ani matka, ani ojciec, ani nawet Ola, czyli główna bohaterka nie wzbudziła we mnie jakichkolwiek pozytywnych emocji. Ola to dziecko trudne, Ewa to kobieta sfrustrowana i zmęczona życiem, a Zenon jest niespełniony we wszystkich życiowych rolach, jakie dotychczas przyszło mu spełniać. Są też przyjaciele i sąsiedzi dziewczynki ale tu również nie poczułam cienia sympatii do kogokolwiek. Wydaje mi się, że ktoś, kto rzeczywiście przeżywał dramat w domu rodzinnym nie byłby w stanie utożsamić się z tą dziwaczną historią i bohaterami.

Koleje losu naszych bohaterów to również ciemna i mroczna studnia bez dna, co sprawia, że lektura tej powieści jest przygnębiająca, a momentami absurdalna i nierealna. Jestem jednak zdania, że znajdą się czytelnicy, którym książka przypadnie do gustu. Choć uważam, że należy ich szukać wśród osób, które mają mniejsze doświadczenie z książkami tego typu i po prostu nie będą jej mieli z czym porównać lub też będą to czytelnicy, którzy potrzebują lektury dla zabicia czasu, a nie po to by przy niej przeżywać silne emocje i poznawać ciekawych bohaterów.

Na plus:

+ okładka

+ język

Na minus:

- fabuła

- bohaterowie

- dziwne zdarzenia i zrządzenia losu

- karykaturalne przedstawienie patologicznej(?)* rodziny

- pesymizm

- oniryzm

Ocena: 2/6

Autor: Barbara Tomaszewska

Tytuł: Iluzja

Liczba stron: 262

Wydawnictwo; Novae Res 2013

Cena: 29,00 zł

* patologicznej - nie w znaczeniu dosłownym, słownikowym